Mijn avontuur in Moholoholo Wildlife.

Ik was bij het Moholoholo Wildlife Rehabilitation Centre, ik vond het een onvergetelijke ervaring. Moholoholo is bekend van National Geographic Channel, waar op regelmatig uitzendingen te zien zijn, die hier zijn opgenomen. Brian Jones showt zijn dieren en verteld vol overgave over zijn passie.

Mijn kennismaking met Moholoholo.

Het is een zonnige warme dag, als we ons melden bij de poorten van Moholoholo. We lopen over het rood aarde pad het terrein op, we moeten goed kijken waar we onze voeten zetten.

Afgelopen nacht was er een stortregen, die duidelijk zijn sporen heeft achtergelaten. Het onverharde pad is versiert met grote plassen en modder. Wij Nederlanders zijn over het algemeen niet erg blij met regen, plassen en modder, maar hier in het warme droge Zuid Afrika word de regen gezien als een welkome afwisseling en een zegen voor de natuur. 

De geur van de natte bush, vermengt zich met de geur van dieren. De stilte die we afgelopen dagen in de bush hebben ervaren, wordt vervangen door wat meer rumoer van krijsende vogels.

We worden naar een grote overkapping geleid, waar we ter introductie dia’s te zien krijgen, daarbij vertelt de gids over de pogingen die zij doen om de soorten instant te houden. Over de dieren die binnen gebracht zijn en welke dieren weer terug in de natuur zijn vrijgelaten. Maar ook over de stroperijen en de verminkte dieren, die hun leven in het centrum zullen doorbrengen. En over de weesjes die zijn gered, maar te tam zijn geworden om nog in het wild te kunnen overleven.

Dan gaan we op weg, met een kleine groep mensen volgen we de gids, hij vertelt uitgebreid en enthousiast over alle dieren die we tegen komen. Bijna alle dieren kun je van dichtbij bekijken, zo dicht dat je je bijna en soms zelfs helemaal kunt aan raken. We komen na een tijdje bij een weitje waar twee baby neushoorntjes staan. De beestjes zijn ongeveer drie weken daarvoor geboren, wegen nu maar liefst 200 pond. We blijven achter de hekken staan, terwijl de gids honderduit vertelt. De neushoorntjes worden net gevoerd. Hoewel het babydieren zijn, kunnen ze je al behoorlijk lomp en krachtig omver duwen.

Na het eten worden ze rustiger en mogen we in het weitje naar binnen. We mogen zelfs de dieren aaien, dat is een hele rare ervaring. De huid voelt warm, ruw en hard, een beetje als grof schuurpapier. De verzorgster laat zien, dat wanneer je over zijn buik wrijft hij dat heerlijk vindt, hij gaat er een heerlijk voor liggen. Eigenlijk een gevaarlijk dier, maar nu zo schattig.

Na een tijdje lopen we weer verder, we komen bij een grote kooi met daarin wel 10 grote gieren, spannend hoor, van zo dichtbij lijken ze nog indrukwekkender en groter. We gaan met z’n allen de kooi in en de vogels houden ons nauwlettend in de gaten. Een gier wil ons blijkbaar wat beter bekijken, hij scheert rakelings langs ons af, we voelen de wind onder zijn grote vleugels. Hij zoekt een plekje op een van de lagere takken in de ruimte.  Wanneer ze de vleugels spreiden hebben ze wel een spanwijdte van anderhalve meter.

Dan mogen we ze voeren, wie durft. Ik krijg een grote leren handschoen aan, daarmee houd ik een stuk vlees omhoog. Een van de vogels komt op mijn arm zitten en trekt stukjes van het vlees dat ik vast houd. Dit is behoorlijk zwaar, want  hij blijft best een tijdje zitten en dan met uitgestrekte arm het gewicht van wel 15 kilo dragen dat is best heftig. (ik ben namelijk niet type bodybuilding.) Dit vond ik wel een hele spannende ervaring, zo dichtbij, je kunt alle bewegingen van het dier voelen en ze kijken je, terwijl ze eten telkens aan. Zo mooi.

Het ontstaan van Moholoholo.

In 1992 startte Hr. Strijdom dit centrum op een oude boerderij, hij was enthousiast dierenliefhebber en wilde een Game Farm beginnen. Hij nam Brian Jones aan om de plaats te beheren. Brian was in de wijde omgeving bekend, doordat hij een gekroonde adelaar verzorgde. In de omgeving werd een oude zebra gevonden, die speciale zorg nodig had en de mensen besloten hem naar Moholoholo te brengen. Ze dachten dat Brian Jones wel zou weten hoe het dier weer gezond te maken. Zo kreeg het centrum steeds meer bekendheid en groeide het uit tot het revalidatie centrum, wat het nu is.

Moholoholo nu:

Het centrum staat hoog aangeschreven voor zijn bijdrage aan het natuurbehoud van het land. Het is een thuis voor veel verlaten, gewonde en vergiftigde wilde dieren. Vanuit alle hoeken van Zuid Afrika worden hier wilde dieren gebracht die bijzondere zorg nodig hebben.
Er wordt geprobeerd om de dieren zo te verzorgen, dat ze wanneer ze weer gezond zijn, ze terug kunnen worden gezet in hun natuurlijke omgeving. Dit is natuurlijk niet altijd mogelijk, soms zorgt de aard of omvang van de verwonding ervoor dat dat niet mogelijk is. Deze dieren blijven dan in het centrum en worden gebruikt om informatie aan het publiek te geven.

Elk jaar komen er duizenden bezoekers naar Moholoholo, vanuit Zuid Afrika, maar ook uit het buitenland. Ook worden er film opnames gemaakt voor National Geographic Channel. Het doel van het centrum is om mensen bewust te maken van de milieu-, stropers en andere problemen van Zuid Afrika.

Waar ligt het:

Dit befaamde Rehabilitation Centre vind je in Zuid Afrika, in de provincie Limpopo. Dit is in het noorden van Zuid Afrika waar ook de bekende Drakensbergen liggen. Moholoholo is ligt aan de voet van die bekende berg, op ongeveer 33 km van de dichtstbijzijnde stad: Hoedspruit.

Wat is er te beleven:

Het management en het personeel zijn erg begaan met het behoud van wilde dieren. Hun kennis van de dieren, die ze zo liefdevol verzorgen en beschermen is indrukwekkend.  Het revalidatiecentrum heeft roofvogels, leeuwen, wilde honden, hyena's, cheeta's, neushoorns, een luipaard en honing dassen en nog veel meer soorten.

De fokprogramma’s

Er zijn verschillende fokprogramma’s op Moholoholo, zoals voor de serval, meer dan 150 van deze katten hebben ze al gefokt en weer uitgezet in natuurgebieden. Een deel van de vrouwtjes hebben alweer gepaard met wilde mannetjes in de buurt, zo werd gemeld, dus dat is geweldig.
Zij hebben ook met succes een in het wild de bedreigde gekroonde adelaar gekweekt. Moholoholo is vooralsnog de enige faciliteit in Zuid-Afrika waar dit is gelukt.
De Taita Falcon, een van de zeldzaamste valk soorten in Afrika, maakt ook deel uit van het fokprogramma.
Al deze pogingen tot instandhouding van deze soorten maken een groot verschil voor het behoud van deze prachtige dieren.

Wat kost het:

Het centrum is een non-profit organisatie, zij bestaan volledig door de steun van het publiek. In het begin was een bezoek gratis en werden donaties gewaardeerd. Maar later toen het revalidatie centrum groeide, werden de kosten te hoog, dus werd besloten om ook een vergoeding te vragen voor entree met rondleiding. Het geld wordt gebruikt voor de geneesmiddelen, het bij houden van de kooien en de kosten van voeding.
De entree is voor een kind 60 Rand en voor volwassenen 130 Rand.(let op prijzen kunnen wijzigen)